De innerlijke criticus in actie
Afgelopen week had ik een gesprek met iemand die een nieuwe baan heeft. Ze was erg blij met haar baan en ook haar werkgever was erg blij met haar. Maar toch was er iets dat bij haar schuurde. “Ik snap het niet, ik doe niks bijzonders, ik heb wat gesprekken met collega’s waarbij ik links en rechts wat advies geef en daar worden de mensen heel blij van. Maar het stelt echt niet zoveel voor hoor.”
Dit is een mooi voorbeeld van een innerlijke criticus in actie. Haar innerlijke criticus maakte haar prestatie kleiner, door te zeggen dat het niks voorstelde. Vervolgens knaagde het bij haar of het wel goed genoeg zou zijn wat ze deed op haar werk. Hierdoor kon ze er toch niet echt van genieten.
Affirmaties en onbewuste overtuigingen
Deze vrouw probeerde dit ongemakkelijke gevoel om te draaien door middel van affirmaties. Affirmaties zijn heel krachtig, maar je moet ze wel juist formuleren. Ze had “ik doe mijn werk goed” gekozen, mar die werkte niet zei ze. Na wat doorvragen ontdekten we dat er een onbewuste overtuiging onderlag die net anders was, namelijk dat je je werk pas goed doet, als het je moeite kost. Werken moet dus moeite kosten. En omdat dit werk haar geen moeite kost en dus niet aan haar plaatje van werk voldeed, kwam de innerlijke criticus in actie. Want de taak van de innerlijke criticus is, om te zorgen dat jij je houdt aan de plaatjes in je hoofd, oftewel je innerlijke spelregels. Zo niet, dan schiet de innerlijke criticus in de actiestand. Het probleem is, dat je je vaak niet bewust bent van deze plaatjes in je hoofd, terwijl ze een grote invloed hebben.
De affirmatie die ze nu gebruikt is “werk mag moeiteloos zijn”, zodat haar innerlijke criticus hier straks niet meer op triggert en ze gewoon kan genieten van haar nieuwe baan en van de energie die ze nu overhoudt, zonder die kritische stem in haar achterhoofd.
