Totdat ik merkte, dat ondanks alles wat ik deed, hoe goed ook, ik me niks beter ging voelen over mezelf. Ik bleef aan mezelf twijfelen. Ik ontdekte dat mijn drijfveer voor deze prestatiedrang het krijgen van bevestiging was en het gevoel “goed genoeg” te zijn. En dat ik eigenlijk op zoek was naar, zelfvertrouwen en zelfliefde. Gewoon mogen zijn wie ik ben.
Ik besefte: op deze manier ga ik dat nooit bereiken. Sterker nog, door mijn perfectionisme en controledrang kreeg mijn innerlijke criticus vrij spel om mij te pas en te onpas te bekritiseren, mijn twijfel te voeden, mijn zelfvertrouwen te ondermijnen en mijzelf af te wijzen. Het had dus een averechts effect.